ร้อยสี่สิบสอง

เช้านี้เริ่มต้นด้วยความสงบอย่างที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นบ่อยนัก

มาทิลด้ามาเคาะประตูห้องฉันหลังอาหารเช้า ร่างระหงของเธอเป็นเงาทาบกับแสงสีทองของโถงทางเดิน ในมือข้างหนึ่งเธอถือคลิปบอร์ด ส่วนอีกข้างถือผ้าลินินพับชิ้นหนึ่ง

“เอลล่า” เธอเอ่ยขึ้น น้ำเสียงไม่ได้แข็งกระด้าง “เย็นนี้คุณจะต้องไปร่วมรับประทานอาหารค่ำกั...